ΑΙΤΙΑ ΤΡΙΧΟΠΤΩΣΗΣ

Οι αντρικές ορμόνες σε άτομα με γενετική προδιάθεση προκαλούν την ανδρογενετικού τύπου αλωπεκία. Οι ανδρικές αυτές ορμόνες ονομάζονται ανδρογόνα από όπου και η ονομασία «ανδρογενετικού τύπου αλωπεκία».

Η απώλεια μαλλιών που οφείλεται σε ανδρογενετικού τύπου αλωπεκία προκαλείται εάν το συγκεκριμένο άτομο έχει κάποιο γενετικό κώδικα στα χρωμοσώματά του.

Αυτός ο γενετικός κώδικας που προκαλεί την τριχόπτωση οφείλεται σε ένα ή πολλά γονίδια και κληρονομείται από την μητέρα ή τον πατέρα.

Οι ΟΡΜΟΝΕΣ που προκαλούν την ανδρογενετικού τύπου αλωπεκία είναι οι αντρικές ορμόνες που ονομάζονται ανδρογόνα.

Στο ερώτημα: (πως τα ανδρογόνα προκαλούν, ΤΡΙΧΟΠΤΩΣΗ και κατ’ επέκταση φαλάκρα;) η απάντηση δεν είναι απόλυτα γνωστή.

Δύο είδη ανδρογόνων ενοχοποιούνται για την ανδρογενετικού τύπου αλωπεκία. Αυτά είναι η τεστοστερόνη και η διυδροτεστοστερόνη.

Το ένζυμο που ονομάζεται 5-alpha reductase μετατρέπει την σχετικά αδρανή τεστοστερόνη σε μία πιο ισχυρή ορμόνη, τη διυδροτεστοστερόνη. Το ένζυμο αυτό βρίσκεται γύρω και μέσα στο τριχοθυλάκιο, ειδικά στην θηλή του τριχοθυλακίου. Όταν παραχθεί διυδροτεστοστερόνη προσκολλάται στον ορμονικό υποδοχέα που βρίσκεται μέσα στα τριχοθυλάκια και ασκεί την ισχυρή του δράση που φέρνει σε πτώση των μαλλιών.

Στους ίδιους υποδοχείς μπορεί να προσκολληθεί και η τεστοστερόνη αλλά αυτή έχει πιο ασθενή δράση όσον αφορά την τριχόπτωση.

Η επίδραση των δύο ορμονών πάνω στους υποδοχείς του θύλακα περιλαμβάνεται στα αίτια τριχόπτωσης σε συγκεκριμένες περιοχές. Η απώλεια μαλλιών γίνεται σταδιακά.  Η αναγενής φάση μειώνεται, ενώ η καταγενής και η τελογενής φάσεις παραμένουν ίδιες σε διάρκεια.

Κατά αυτόν τον τρόπο αυξάνεται το ποσοστό των θυλάκων που βρίσκονται σε φάση ανάπαυσης. Για παράδειγμα ενώ στην φυσιολογική τριχοφυΐα οι θύλακες που βρίσκονται σε τελογενή φάση είναι περίπου το 10% ανά πάσα στιγμή, στην περίπτωση της ανδρογενετικού τύπου αλωπεκίας το ποσοστό αυτό αυξάνεται έως το 20% των συνολικών θυλάκων να βρίσκεται σε τελογενή φάση.

Οι θύλακες που έχουν το πρόβλημα παράγουν τρίχες, οι οποίες είναι μικρότερες σε μήκος και διάμετρο και πέφτουν πριν προλάβουν να αποκτήσουν αρκετό μήκος. Κατά αυτό τον τρόπο έχουμε τρίχες λεπτές οι οποίες αναπτύσσονται μεν αλλά πριν προλάβουν να αποκτήσουν μία ικανοποιητική διάμετρο και μήκος έρχεται η στιγμή που πέφτουν και ξαναρχίζουν από την αρχή.

Θα μπορούσε να γεννηθεί η απορία γιατί ενώ σε ένα άτομο το ίδιο αίμα και οι ίδιες ορμόνες φτάνουν σε όλες του τις τρίχες παρόλα αυτά κάποιες πέφτουν και κάποιες όχι. Η απάντηση σε αυτό δεν είναι σαφής όμως υπάρχουν διάφορες υποθέσεις για τα αίτια τριχόπτωσης εκ των οποίων οι πιο σημαντικές είναι οι εξής:

Η παρουσία των γονιδίων και των ορμονών από μόνη της δεν είναι αρκετή για να προκαλέσει ανδρογενετικού τύπου αλωπεκία.

Είναι απαραίτητο ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο τα τριχοθυλάκια θα εκτίθενται στις αντρικές ορμόνες. Ο χρόνος που είναι απαραίτητος για αυτό το είδος της απώλειας μαλλιών διαφέρει από άτομο σε άτομο. Επίσης διαφέρει ανάλογα με τα επίπεδα των αντρογόνων και τον αριθμό των υποδοχέων που έχει το άτομο αυτό.

Παρόλα αυτά ακόμα και όταν ένα άτομο δεν έχει προδιάθεση για ανδρογενετικού τύπου αλωπεκία καθώς γερνά αρκετές τρίχες μειώνονται σε μήκος και διάμετρο.

Η διαδικασία αυτή καταλήγει σε διάχυτη απώλεια μαλλιών και όχι εντοπισμένη.

Η κατάσταση STRESS που μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους πολύ συχνά εντάσσεται στα αίτια τριχόπτωσης. Τα είδη απώλειας μπορεί να είναι διαφορετικά.

1) Διάχυτη αραίωση (Telogen Effluvium ή Τελογενής Τριχόρροια). Το στρες συμβάλει στο είδος αυτής της τριχόπτωσης αλλά δεν είναι μόνιμο. Αυτό σημαίνει ότι όταν το αίτιο που προκαλεί την τριχόπτωση παύει να υπάρχει τότε τα μαλλιά επιστρέφουν στην προηγούμενή τους κατάσταση. Στην τελογενή τριχόπτωση τα μαλλιά αρχικά σταματούν να μεγαλώνουν.

Μπορεί να παραμείνουν σε αυτήν την κατάσταση για τρεις μήνες περίπου πριν αρχίσουν να πέφτουν. Συνήθως αρχίζουν να μεγαλώνουν μετά από έξι έως εννέα μήνες ή ακόμα και περισσότερο σε βαριές περιπτώσεις.

2) Κατάσταση σχετιζόμενη με το στρες είναι η γυροειδής αλωπεκία. Αυτή συμβαίνει όταν λευκά αιμοσφαίρια του αίματος επιτίθενται στα τριχοθυλάκια. Αυτό οδηγεί σε μία γρήγορη απώλεια μαλλιών. Το χαρακτηριστικό της γυροειδούς αλωπεκίας είναι ότι υπάρχουν περιοχές ολοκληρωτικής απώλειας μαλλιών μέσα σε μία περιοχή κανονικής τριχοφυΐας.

Αυτές οι περιοχές απώλειας σιγά σιγά μεγαλώνουν και αυξάνονται σε αριθμό έως ότου όλο το τριχωτό της κεφαλής μπορεί να επηρεαστεί από την νόσο. Σε προχωρημένες περιπτώσεις η απώλεια μπορεί να αφορά τα φρύδια ή ακόμα και τρίχες από το σώμα. Μερικές φορές μπορεί το πρόβλημα να διορθωθεί από μόνο του αλλά όχι πάντα.

Συνήθως χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή από τον γιατρό.

3) Το συνηθέστερο είδος απώλειας μαλλιών στην περίπτωση του στρες είναι η διάχυτη αλωπεκία. Το στρες βέβαια είναι μία κατάσταση που πολύ συχνά βιώνουμε. Για τον λόγο αυτό δεν θα πρέπει την οποιαδήποτε απώλεια μαλλιών να την αποδίδουμε στο στρες όπως πολλές φορές συμβαίνει. Έστω και εάν γνωρίζουμε ότι το στρες συγκαταλέγεται στα αίτια τριχόπτωσης καλό είναι να επισκεφτούμε τον γιατρό ο οποίος θα κρίνει το είδος της θεραπείας που χρειάζεται και το οποίο καλό είναι να εφαρμοστεί σε αρχικό στάδιο.

Η ΚΑΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ των μαλλιών προκαλείται από αντικείμενα όπως τα rollers, τσιμπιδάκια ή πράγματα που τραβούν τα μαλλιά και τα διατηρούν συνεχώς υπό τάση προκαλώντας  ένα είδος αλωπεκίας που ονομάζεται αλωπεκία από έλξη.

Εάν η διαδικασία αυτή του τραβήγματος των μαλλιών διακοπεί πριν δημιουργηθεί ουλωποίηση στους θύλακες των τριχών τότε η τριχόπτωση είναι αναστρέψιμη.

Εάν όμως περάσει αρκετό χρονικό διάστημα με τις τρίχες σε κατάσταση έλξης τότε μπορεί να δημιουργηθεί ουλωποίηση και η απώλεια των μαλλιών στην περιοχή να είναι μόνιμη.

Υπάρχουν ορισμένα ΦΑΡΜΑΚΑ τα οποία μπορεί να συμπεριληφθούν στα αίτια τριχόπτωσης, όπως:

• φάρμακα που μειώνουν την πηκτικότητα του αίματος,
• φάρμακα που αφορούν στην θεραπεία  αυξημένης κρεατινίνης,
• χημειοθεραπευτικά φάρμακα,
• υπερβολική δόση βιταμίνης Α,
• αντισυλληπτικά  και
• αντικαταθλιπτικά.

Στις περιπτώσεις αυτές, η τριχόπτωση σταματά μόλις σταματήσουμε και την χορήγηση των φαρμάκων.

Ορισμένα είδη μόλυνσης μπορεί να δημιουργήσουν απώλεια μαλλιών, όπως οι μυκητιάσεις. Επίσης, ο ερυθηματώδης λύκος και ο σακχαρώδης διαβήτης μπορεί να δημιουργήσουν τριχόπτωση. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις  η τριχόπτωση αναστρέφεται με την διόρθωση του προβλήματος που την προκαλεί.